Allen S. Weiss, ΑΚΟΥΣΤΙΚΗ ΜΙΜΗΣΗ: ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΑΝΑΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΤΟΠΙΟΥ
Μετάφραση: Πάνος Πανόπουλος
Θεσσαλονίκη: Νησίδες, 2015, 140 σελ., [ISBN: 978-960-9488-86-0]
Η Ακουστική μίμηση είναι πολλά πράγματα: μια διερεύνηση της μεταφορικής σχέσης μεταξύ μουσικής και τοπίου, μια μελέτη της ποιητικής της ονοματοποιίας και μια θεωρία του ήχου στις τέχνες. Η ιστορία της ευρωπαϊκής μουσικολογίας περιστρέφεται σταθερά γύρω από την κεντρική οντολογική διαμάχη για το αν η μουσική είναι αναπαραστατική ή αφηρημένη τέχνη. Η ίδια συζήτηση θα μπορούσε να επεκταθεί σε όλες τις ηχητικές τέχνες. Η Ακουστική μίμηση επιχειρεί ν’ αποκαλύψει τον βαθμό στον οποίο η μιμητική λειτουργία όχι μόνο είναι παρούσα στη μουσική, αλλά είναι επίσης αναπόσπαστο στοιχείο της αλληλεπίδρασής της με τις άλλες τέχνες. Προτείνω ένα σύνολο από υποθέσεις εργασίας: α) η διαφορά μεταξύ αφαίρεσης και μίμησης διαμορφώνει μια θεμελιώδη αισθητική απορία· β) υπάρχει ένας άρρητος δεσμός συναισθησίας και ετερογένειας σε όλες τις τέχνες, τέτοιος που κάθε καλλιτεχνική μορφή, είτε ρητά είτε άρρητα, έχει αντιστοιχίες με όλες τις άλλες καλλιτεχνικές μορφές· γ) κάθε καλλιτεχνική μορφή έχει ως ιδανικό της ένα Gesamtkunstwerk, μια ιδανική καλλιτεχνική μορφή που εμπεριέχει όλες τις τέχνες· δ) οι μορφολογικές μετατροπίες είναι εφικτές μεταξύ όλων των καλλιτεχνικών μορφών.
Ο Allen S. Weiss είναι θεωρητικός, επιμελητής εκδόσεων, μεταφραστής, εικαστικός επιμελητής, θεατρικός συγγραφέας. Έχει γράψει και επιμεληθεί περισσότερα από 35 βιβλία στα πεδία της θεωρίας της επιτέλεσης, της αρχιτεκτονικής τοπίου, της γαστρονομίας και των λογοτεχνικών σπουδών, μεταξύ των οποίων: Phantasmic Radio (1995) και Breathless: Sound Recording, Disembodiment and the Transformation of Lyrical Nostalgia (2002). Το πιο πρόσφατο βιβλίο του αφορά τους γιαπωνέζικους κήπους Ζεν: Zen Landscapes: Perspectives on Japanese Gardens and Ceramics. Σκηνοθέτησε το Θέατρο των αφτιών (ένα έργο για ηλεκτρονικές μαριονέτες και ηχογραφημένη φωνή, βασισμένο στα γραπτά του Valère Novarina) και το Danse Macabre (ένα θέατρο μαριονέτας με τις κούκλες του Michel Nedjar). Διδάσκει στα Τμήματα Σπουδών Επιτέλεσης και Κινηματογραφικών Σπουδών στο Tisch School of the Arts του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης.
