Το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής επικράτειας βρίσκεται στην θάλασσα. Εκτός από σημείο αναφοράς για τους κατοίκους της, το παράκτιο ή ενάλιο περιβάλλον έχει αποτελέσει διαχρονικά το φυσικό πεδίο για τις ανθρώπινες δραστηριότητες (π.χ. εμπόριο, μεταφορές, κατασκευές), που συνεχίζουν να αφήνουν τα ίχνη τους ως ορόσημα στον χώρο και στον χρόνο. Παράλληλα, ο ίδιος ο τόπος εμπλουτίζεται με άυλα χαρακτηριστικά (όπως προφορικός λόγος, μουσική κ.α.) που εκτείνονται σε πολλές περιπτώσεις πέρα από τα σαφώς εντοπισμένα γεωγραφικά όρια.
Η εξέλιξη του κλίματος σε παγκόσμιο επίπεδο, που περιγράφεται πλέον και ως κλιματική κρίση (λόγω της ανάγκης για τη διαχείρισή της), επηρεάζει τόσο την οικονομία (ως μια πτυχή των ανθρώπινων κοινωνιών) όσο και το φυσικό ή το πολιτιστικό απόθεμα ενός τόπου (είτε ως περιβάλλον είτε ως επιμέρους στοιχείο για τις κάθε είδους ανθρώπινες δραστηριότητες), διαπερνώντας τα όποια διοικητικά (διεθνή ή εθνικά) όρια.
Στους θεματικούς δείκτες της UNESCO (και σύμφωνα με τους στόχους που έχει θέσει ο OHE για την βιώσιμη ανάπτυξη), συμπεριλαμβάνεται μια διακριτή ενότητα για την ανθεκτικότητα του πολιτιστικού αποθέματος στα περιβαλλοντικά προβλήματα, όπως η λεγόμενη κλιματική κρίση. Οι συγκεκριμένοι δεικτες παρέχουν ένα μέσο για την αξιολόγηση του ρόλου και της συνεισφοράς του πολιτισμού στην βιωσιμότητα του πλανήτη, εστιάζοντας στην πολιτιστική και φυσική κληρονομιά τόσο ως θεωρούμενου μοχλού για την βιώσιμη ανάπτυξη όσο και ως διακριτού στόχου για την ίδια την διαφύλαξή της.
Στο πλαίσιο του μαθήματος με τίτλο «Εφαρμογές Συστημάτων Γεωγραφικών Πληροφοριών» για την φετινή χρονιά (2021-22) οι συμμετέχοντες αναλαμβάνουν να ολοκληρώσουν μια εργασία με θέμα τους κινδύνους από την κλιματική αλλαγή για το παράκτιο φυσικό και πολιτιστικό απόθεμα των περιφερειών της ελληνικής επικράτειας.