Κάθε τόπος έχει μια ξεχωριστή ακουστική ταυτότητα η οποία διαμορφώνεται από ήχους που γεννιούνται εξαιτίας:
- της μορφολογίας του χώρου (τοπογραφία, ανάγλυφο, υδρογραφία, εδαφοκάλυψη),
- των μετεωρολογικών συνθηκών (αέρας, βροχή, θερμοκρασία, υγρασία),
- των βιολογικών λειτουργιών των οργανισμών που φιλοξενεί (πουλιά, ζώα και έντομα),
- των ανθρώπινων δραστηριοτήτων (γεωργία, κτηνοτροφία, αλιεία, εμπόριο, μεταφορές, βιομηχανία κτλ) και τρόπων έκφρασης (λόγος, ντοπιολαλιά, τοπωνύμια, ποίηση, μουσική, τραγούδι).
Το σύνολο των ήχων που παράγεται σε κάποιο περιβάλλον επηρεάζει, άμεσα ή έμμεσα την συνείδηση των ανθρώπων που φιλοξενεί (κατοίκων ή επισκεπτών). Έτσι το άκουσμα αντιπροσωπευτικών ηχητικών καταστάσεων από περιοχές με περιβαλλοντικές, πολιτισμικές ή γενικότερες αισθητικές ιδιαιτερότητες, ολοκληρώνει την εμπειρία μας σε σχέση µε ένα τόπο, βοηθώντας τον επισκέπτη να αποκτήσει μια βαθύτερη αίσθηση του “Πού” και του “Ποίος Είμαι”. Η σχέση μεταξύ του χώρου – τόπου τον οποίο αντιλαμβάνεται κάποιος µέσω του Ήχου και του προσωπικού τρόπου µε τον οποίο αυτό συµβαίνει περιγράφεται από την έννοια του Ηχοτοπίου.
Διαβάστε περισσότερα στην έκδοση της ΕΕΑΟ “Βασική Ορολογία Ακουστικής Οικολογίας για Παιδιά και Ενήλικες: Το Ηχοτοπίο και οι Σημασίες των Ήχων του” (Ι. Ετμεκτσόγλου, 2014).